สัมปทานหัวใจ (กึ่งแซะ) : หัวใจ ความห่วงหา และ เทศบาลท่าแซะ

ไม่รีวงรีวิวมันละ มงแซะ ๆ ดีกว่าคืนนี้ ไม่ว่ากันนะ หมั่นไส้ ...... (ฮ่า ๆ)

ประเด็นคือวันนี้อยากจะ แหมมมมมมมมมมมมมมมมม แหมมมมมมมมมมมมมมมม ให้ยาวเท่าทางจากหาดใหญ่ไปภูเก็ตละ เปย์เว่อร์เปย์วังเปย์อลัง ไอ้ตอนอยู่เกาะเก๊าะกินฟรีอยู่ฟรีดนตรีเพราะ อ้อ .... ไม่ค่อยฟรีเท่าไหร่ เพราะให้ทำบัญชี แถมให้ทำงานบริหารตัดสินใจจ่ายไม่จ่ายโบนัสด้วยนะ (ประชด) แต่พอขึ้นฝั่ง สรรพกำลังต่าง ๆ ลูกน้องเอย เพื่อนเอย คนรู้จักเอย อะไรเอย แหมมมมมมมมมมมม แหมมมมมมมมมมมมมม แหมมมมมมมมมมม ขอแหมให้ถึงดาวอังคาร เปิดทำการเทศบาลท่าแซะเสียที  จ้า ..... คราวนี้ ติดไฟรอบบ้านเขา บ้านเรือนหอด้วยนะไม่ใช่บ้านธรรมดา อิไฟนี่ยังไม่ถึงใจผู้ชายสายเปย์พอ กล้องวงจรปิดเสริมไปอี๊ก สรุปที่พ่อกลุ้มใจเรื่องต้องเอาเงินเก็บมาใช้เพราะรังนกโดนปล้นเนี่ย พ่อกลุ้มจริงหรือขิงข่าฮานาก้านอยด์เล่นไปงั้น ๆ คะคุณ อิฉันว่าลำพังค่ารถค่าคนค่าไฟค่าน้ำมันมันน้อยอยู่เมื่อไหร่ .... สรุปว่านายหัวเงินเหลือหราาาาาาา (แล้วเพื่อนพ่ออ่ะค่ะ ไผทอ่ะจ้ะ พ่อให้เพื่อนพ่อลาราชการ หรือ เลิกทำงานมาส่งว่าที่เมียพ่ออย่างเดียวคะ ตามติดทุกที่ระดับเหาฉลามกันเลยทีเดียว ถ้านางถูกไล่ออกพ่อก็อย่าลืมบำเหน็จบำนาญโบนัสบ้างนะ)

แต่ระดับเหาฉลามอย่างเพื่อนพ่อก็ไม่เท่าตัวพ่อหรอก แต่ก่อนพ่อยังเก็บอาการบ้างนะ เราไม่พูดถึงความใกล้ชิดทางกายภาพ อันนี้เรารู้ว่าพ่อทนได้ แต่ไอ้วาจาท้าทายฝาละมีชาวบ้านชาวช่องของพ่อนี่มันอะไรกันคะ อะไรที่เกี่ยวกับคุณผมสนใจทั้งนั้น แถวบ้านนี่เขาเรียกประกาศสงครามนะคะ ไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหนคะพ่อ ละจะว่าไป .... ไอ้ที่พ่อว่าพ่ออยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ นี่ก็ว่าพ่อไม่ค่อยห่างเท่าไหร่นะคะ แฝงตัวผลุบโผล่อยู่ระดับเดียวกับคนที่พ่อส่งไปเป็นเหาฉลามนั่นแหละ บ้านไม่เข้า หลังคาบ้านก็เอา นอนในรถยันเช้า เราก็ทำ แถมแก้ตัวขำ ๆ ว่า เอ้อ ผ่านมานานแล้ว .... จ้ะ (เบ้ปาก) มองลงมาจากอวกาศก็รู้ว่าห่วง ห่วงจนแทบอีกนิดเดียวจะเป็นผีบ้านผีเรือนเขาอยู่มะรอมมะร่อแล้ว

แล้วเดี๋ยวนี้พ่อตัดพ้อด้วยนะ แต่ก่อนพ่อไม่ค่อยพูดอะไรมาก เอะอะก็ไม่คิด ๆ เดี๋ยวนี้เหรอ พ่อมาเต็ม Full HD พ่อหยอดทุกจังหวะ เดี๋ยวพอรู้ความจริงจะได้ทบทวนตัวเอง แหม ... แอบสุมไฟนิด ๆ นะตัวเธอ ลื่นไหลไม่กระตุกเลยจ้ะ นอกจากขับรถขนาบข้างแล้ว ก็ขอขนาบตัวด้วยหน่อยนึง มีซีนโมแรนติด ... เชื่อว่าคงเป็นแฟนเพลง บี น้ำทิพย์ ดูแล้วนี่เพลงลอยเข้าหัวเลยข่ะ แค่กระจกใสบาง ๆ .... ร้องวนไป

ละเดี๋ยวนี้มีพูดเล่นมีล้อ ชนิดคนงานบนเกาะมาเห็นเขาน่าจะนึกว่าตัวปลอมอ่ะ มุมนี้ท่านได้แต่ใดมา ฮายยยยย ไม่เคยเห็นนนน เจอกันทีพ่อก็หวานที ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมกันเลย นัดพบคาเฟ่กันบ๊อยบ่อย มาถึง .... นั่งห่างกันเหมือนคุยธุรกิจ เออ จริง ๆ ก็ปรึกธุรกิจแหละ แต่มองตาปรอยมาก เสียงนุ่มมาก หงุมหงิมมาก ยิ้มหวานทั้งตาทั้งปาก ให้คู่สนทนาร้อนวูบกันเล่น ๆ งี้อ่อ แล้วพอเขาแสดงความเป็นห่วง หน้าเคยขรึมก็ยิ้มหุบไม่ลงกันไปงี้อ่อ เธอเปลี่ยนไป๋ ....

อ้อ .... ละที่น่าหมั่นตับอีกหนึ่งระลอก คือ ห้องนอนจ้ะ ขุ่นพระ .... พอได้ข่าวว่าฝาละมีที่กำลังกลายเป็นอดีตขอตามไปบ้านสาวเจ้า ก็มีความเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที น้องพูดด้วยไม่พูด กระแทกโน่น กระทบนี่ ถ้าทึ้งหัวตัวเองได้คงทำแล้ว และ ที่ถือโทรศัพท์หายไปก็คาดว่าคงไปนั่งทึ้งหัวตัวเองอยู่ แล้วอาจจะคิดด้วยจะบึ่งรถไปซุ่มโป่งเลยดีไหม แต่ แต่ แต่ พอได้ยินว่าแยกห้องกันนอน โอ๊ย คุณขา ห้องนอนเปลี่ยนชีวิตเปลี่ยนค่ะ อยู่ ๆ เสียงใส ชนแก้วนมชมพูดกับน้องเลยค่ะ ห้องเหิ้งตัวเองอยู่ตรงไหนเลี้ยวผิดเลี้ยวถูกค่ะ สบายใจ โดยมีสายตาน้องสาวเหล่ด้วยความระแวงว่าพี่ดูนกจนเพี้ยนรึเปล่า ไม่ได้ดูนกจ้ะน้อง ดูคน ... นี่ถ้านางรู้ว่าพี่นางไปติดกล้องวงจรปิดในบ้านนอกบ้านให้มองผ่านมือถือได้คงหัวร่อฟันร่วง








สรุปพ่อยังคงคอนเซปเดิม เพิ่มเติมคือน่าหมั่นไส้ โดนเทส่ง promptpay มาหาพี่ คนพี่ก็มี รถพี่ก็มี รถตู้ รถสปอร์ต อ้อ เรือยอร์ช สัมปทานรังนก โรงแรม ตอนนี้พี่ว่างด้วยนะ พี่พร้อมตามหนูทุกหนแห่ง โรงแรมตัวเองไม่ดู เพราะพี่อยากรู้หนูอยู่ยังไง กลอกตาสระอิข่ะ จบ จบ จบ